Myśląc o jakimkolwiek domu, trudno zapomnieć o oknach. Współczesne rozwiązania są ekologiczne, energooszczędne, wydajne i niezwykle estetyczne. Warto jednak wiedzieć, że okna drewniane nie zawsze przybierały taką formę, jaką znamy z dzisiejszych czasów. Jak ich konstrukcja zmieniała się w minionych latach?

Jak wyglądały pierwsze okna?

W zamierzchłych czasach okna były podporządkowane spełnianiu dwóch funkcji: wentylacji i wpuszczeniu do pomieszczenia światła naturalnego. W czasach prehistorycznych architektura nie miała jakiegokolwiek znaczenia. Oknami stawały się po prostu otwory, które zostawały zakryte gałęziami czy innymi materiałami, które akurat znajdowały się pod ręką. To konsekwencja koczowniczego trybu życia, jaki ludzkość prowadziła wieki temu.

Zmiana wyglądu okien odbiciem rozwoju architektury

Z biegiem lat ludzkość zaczęła odważniej myśleć o budowie i zabezpieczaniu domów. Pierwsze szklane okna powstały mniej więcej w XIV wieku – wcześniej używano wysuszonych pęcherzy lub rozciągniętych cielęcych błon żołądkowych, napiętych między ramami z drewna. Szacuje się, że tradycyjna błona okienna była stosowana nawet w XVII wieku, choć w tamtym stuleciu było to rozwiązanie zdecydowanie już mniej popularne.

W średniowieczu w obiektach sakralnych pojawiły się witraże. Rozwój architektury sprawił, że te misternie wykonane ozdoby zaczęły się pojawiać w coraz większej liczbie budynków (nie tylko w świątyniach). Pięknie zdobione okna drewniane i kamienne, wypełnione pomysłowymi dekoracjami, weszły również do życia świeckiego. Oczywiście, na taki luksus mogli sobie pozwolić jedynie najbogatsi.

Co stało się z oknami drewnianymi w XX wieku?

XX i XXI wiek to czas rewolucji w doborze materiałów używanych do produkcji okien. Na przełomie stuleci zwiększyła się popularność okien PVC, gdyż tworzywa sztuczne stały się tańsze w eksploatacji. Okna drewniane nigdy jednak nie straciły wyjątkowego znaczenia. Obecnie przeżywają prawdziwy renesans – coraz częściej decydujemy się na naturalny design o doskonałych parametrach.